رینگ خونین! / کسری ولایی

دنیای تبلیغات- بهاریه- کسری ولایی- بهار و نوروز شما را یاد چه چیزی می‌اندازد؟ منظور اولین تصویری است که در ذهنتان شکل می‌گیرد. سفره‌ی هفت سین، شکوفه و جوانه‌های تازه سبزه شده، لحظه‌ی سال تحویل، عیدی، شلوغی شب عید و…همه احتمالا در این گزینه‌ها مشترک اند. پدیده‌هایی که شادترین و بهترین لحظات عمر ما را تداعی می‌کنند. لحظه‌ای که همه دور هم می‌نشینیم و سال آینده‌ی خود را به ایده‌آل‌ترین شکل ممکن تجسم می‌کنیم و می‌خواهیم از بودن در این لحظه، که بیشتر از یک ثانیه هم طول نمی‌کشد، با تمام وجود لذت ببریم. حتی فکر کردن به تحویل سال هم آدم را احساساتی می‌کند. مثل این است که حیات در آن لحظه می‌خواهد شمع‌های تولد خودش را فوت کند و اگر در این مهمانی بزرگ سرحال و شاد نباشی، زندگی قهرش می‌گیرد.

شاعرانه است ولی احتمالا بعضی‌ها دارند پیش خودشان به این حرف‌ها پوزخند می‌زند. برای کسانی که از ماه‌ها قبل خود را برای عید آماده می‌کنند و حتی موقع چیدن سفره‌ی هفت سین هم غصه‌ی جمع کردنش را دارند، لازم نیست از نوروز و بهار بگویید. آنها قدر چنین روزهایی را می‌دانند. ولی برای کسانی که تغییر سال، چیزی جز ورق زدن یک تقویم کاغذی نیست، نوروز و عید معنای چندانی ندارد. کسانی که آنقدر در چشم خاکستری واقعیت زل زده اند که مفاهیمی چون ایمان و امید برایشان شبیه خطای دید است. به بدبین‌های بی‌حوصله چطور باید سال نو را تبریک گفت؟ آنهایی که یک سال با چنگ و دندان خود را به این نقطه رسانده و حالا خسته‌تر از آن اند که بخواهند جشن بگیرند.

واقعیتش شمارش معکوس ثانیه‌ها تا لحظه‌ی سال تحویل برای خودم بیش از هر چیزی یادآور بازی‌های کامپیوتری مبارزه‌ای است؛ مورتال کامبت! حتما از خودتان می‌پرسید که یکی از خشن‌ترین بازی‌‌های تاریخ چه ربطی دارد به عید و نوروز؟! بازی‌‌ای که تمام مزه‌اش به خرد کردن استخوان و بیرون کشیدن دل و رده‌ی‌ حریفان است. پرت و پلا به نظر می‌رسد ولی باید اسیر مورتال کامبت شده باشید تا نکته‌اش را بگیرید. در این سری بازی‌ها یک شخصیت را انتخاب و نفر به نفر با بقیه مبارزه می‌کنید. از نردبام انهدام بالا می‌روید تا برسید به غول آخر. هر چه بالاتر بروید، مبارزه سخت‌تر و خون بیشتری ریخته می‌شود. باید هر لحظه حواستان به دشمن باشد تا ناغافل ازش ضربه نخورید و بتوانید به موقع حمله کنید. وحشتناک‌تر از همه، زمانی است که به دست رقیب تکه و پاره و کارتان تمام می‌شود. آن وقت برای ادامه بازی، شمارش معکوس را آغاز می‌کنند. فقط ۹ ثانیه مهلت دارید تا به بازی برگردید و دوباره بجنگید. مبارزه ادامه پیدا می‌کند و اگر دوام بیاورید، با هر شکست قوی‌تر می‌شوید.

هر سالی که به پایان می‌رسد، با تمام سختی‌ها و خوشی‌هایش، حکم یک راند از مبارزه را دارد و شروع سال جدید، یعنی فرصتی برای ادامه دادن به این نبرد ابدی. اگر راند قبل را برده باشی،‌ باید از پیروزی‌ات دفاع کنی و اگر باخته باشی، حالا نوبت جبران است. هر کدام از ما، نردبام انهدام خودمان را داریم که باید پله به پله از آن بالا برویم. بازی مرحله به مرحله سخت‌تر می‌شود. تنها راه بقا و پیروزی این است، با هر ضربه‌ای که می‌خوریم، مقاوم و قوی‌تر شویم. رازش همین است. ما به دنیا آمده ایم تا قاعده بازی را یاد بگیریم و برای هر پیروزی بجنگیم. برنده کسی است که قدرت‌ها و ضعف‌های خودش را بهتر بشناسد و بعد از هر کتکی که می‌خورد، دوباره روی پایش بایستد.

این‌طوری لحظه‌ی تحویل سال معنای دیگری پیدا می‌کند. شمارش معکوس آغاز شده. باید از روی زمین بلند شویم تا فرصت تازه برای ادامه دادن به مبارزه‌ی پیش‌رو را قبول کنیم. برنده کسی است که همیشه برای جنگیدن آماده باشد و فراموش نکند که می‌تواند از این بازی مبارزه‌ای لذت ببرد. دقیقا مانند تمام طرفداران مورتال کامبت.

کسری ولایی- نویسنده، منتقد، کارشناس تکنولوژی و گیم