آقای فرش و شهر فرش؛ دوئل خوبی که نصفه ماند… / تحلیل کمپین/ فرصت سوزی بزرگ آقای فرش

 دنیای تبلیغات- امیرحسین نوریان– قصه رقابت و کری خوانی برند ها، بخش جذاب دنیای تبلیغات است. که بیشتر فارغ از جذابیتِ ذاتی کری خوانی، جوری نبردِ هوش است در بازی که قضاوتش با مخاطبان خوهد بود و اثراتش را در رفتارشان نشان خواهد داد. نمونه های وافرش در همه دنیا هست و مخصوصاً در آمریکا که این بازی ها علنی است و برندها حق دارند مستقیم با ذکر نام به هم حمله کنند.

در ایران هم این یقه گیری ها و جنگ بین برند ها بصورت غیر مستقیم جریان دارد.

اما یکی از بهترین این بازی ها در ایران، که می شد بازی جذابی باشد، با یک سوال جدی مطرح شد و به نظر من ایده به شدت هوشمندانه ای بود. آن هم سوالی بود که آقای فرش مطرح کرد و به گمان من روی صحبتش با شهر فرش بود. هر چند همان موقع این شدتِ با هوشی و طرحِ این سوال برایم کمی غیر قابل باور بود که آیا این مساله، در ادامه، به رو کردن برگ برنده منجر خواهد شد یا نه. که تاکنون اینگونه نشده و شاید یک ایده معمولی بوده که تصادفاً می توانسته هوشمندانه هم باشد.

درست در موقعی که شهر فرش پس از ماهها تبلیغات غیر یکپارچه، شهاب حسینی را به عنوان چهره شهر فرش رو کرد، که اوج سر و صدایش هم به یک جلسه مطبوعاتی ختم شد، همان موقع در مصاحبه ای که از سوی فرصت امروز انجام شد گفتم که گره زدن نام شهاب حسینی با تصاویری که مردم از او در ذهن دارند، با فرش، بصورت عام چندان جذاب نیست. (برای خواندنش اینجا را کلیک کنید) . اماچندی نگذشته بود که، مجموعه دیگری، بطور گسترده، این سوالِ اساسی را مطرح کرد که آقای فرش ایران کجاست؟

این سوال مهم و جدی که پس از داستان رونمایی از همکاری شهاب حسینی با شهر فرش، خیلی به موقع مطرح شده بود، امید یک حرکت هوشمندانه و جدی را ایجاد کرد و با کمی درایت می توانست با رو کردن یک چهره منطبق با فرش و قالی ایرانی، کل بازی رقیب را برهم زدند. که اینگونه نشد. کافی بود آقای فرش مثلا سوالش را در فاز های بعدی با گره زدن تصویر جمشید مشایخی به فرش و معرفی واقعیِ چهره و المانی درست انتخاب شده با آقای فرش گره بزند. یا حتی عزت الله انتظامی و در معمولی ترین شکلش محمد رضا شریفی نیا! آنوقت بود که سوال و جوابش، در مقابل آنچه شهر فرش با شهاب حسینی، به عنوان چهره ای که از چهره اش استفاده نخواهد کرد و صرفا کار فرهنگی خواهد کرد، و یا آنچه به عنوان سفیر برند از مطرح شد –هر چند هنوز همه این مجموعه ها با برند فاصله جدی دارند- بازی و دوئل جذابی می شد. آن وقت حتی اگر شهر فرش قصد گره زدن نام شهاب حسینی را به فرش نداشت، رقیب با زیرکی و درایت این سوال مطرح کرده را، طوری پاسخ می داد که اگر عملا هم شهر فرش چنین قصدی نداشت، همه این سناریو در ذهن مخاطب شکل می گرفت.

بازی اما، نصفه ماند. شاید اصلا شروع هم نشد. و آن همه تبلیغات عریض و طویل و سوال خیلی بجایِ آقای فرش ایران کجاست و کیست، مثل غالب تبلیغات دیگر، تک بعدی ماند و صرفا به معرفی یک آدرس از سوی آقای فرش بسنده کرد و رقیب هم پس از آن به چند طرح فروشی و کوتاه مدت افاقه نمود.

پس از طرح آن سوال، با خودم گفتم ممکن است دوئل هوشمندانه ای مثل آن قضیه پوستر پپسی در هالوین به قصد تضعیف کوکا و پاسخ هوشمندانه کوکا، در ابعاد دیگری در ایران بین این دو مجموعه فرش رخ دهد؟

اما مثل همیشه، بازی در لایه های خیلی سطحی تری در ایران برگزار شد.

ایران هنوز با تبلیغاتِ جدی هم فاصله دارد چه رسد به برند و بازی های جذاب بین رقبا. ولی این قصه حیف شد…