پیشنهاد دنیای تبلیغات: گیتاریست هایی که حالا برند می زنند…/ ۲۱ گیتاری که، نماد هنرمندان موسیقی راک شدند

دنیای تبلیغات- پیشنهاد ویژه – آرش خیروی: ممکن است بسیاری بر این عقیده باشند که آن‌چه در موسیقی اهمیت دارد، بیش از سازی که با آن مینوازی، به آن‌طور که می‌نوازی مربوط است. اما حقیقت این است که علاوه بر نحوه نواختن یک آلت موسیقی، در میان هنرمندان بزرگ این عرصه، خود آن ساز هم مورد توجه قرار می‌گیرد و در بسیاری از موارد تبدیل به یک نماد برای یک نوازنده، یک گروه و یا حتی جریان خاصی از یک نوع موسیقی می شود. در موسیقی راک، این موضوع پررنگ تر از هر جای دیگر است و در میان ساز‌ها، بدون تردید گیتار که پایه اصلی این نوع موسیقی است، برای برخی از بزرگان راک، تبدیل به چیزی فراتر از ساز و آلت نواختن شده است. در واقع شکل خاص گیتار‌ها، برای نوازندگانشان، آن‌ها را تبدیل به برندی خاص در میان هنرمندان و طرفداران می‌کند که پس از سال‌ها همچنان به یاد می‌مانند.

در این‌جا بیست و یک گیتاری را که تبدیل به یک برند برای نوازندگانشان شده اند به شما معرفی می‌کنیم.

فندر «جگ-استنگ» متعلق به «کرت کوبین» 

هرچند رهبر گروه «نیروانا» در زمان فعالیت این گروه، تعداد گیتارهای فراوانی را مورد استفاده و نوازندگی قرار داد – و بسیاری از آن‌ها را هم سر صحنه هنگام اجرا خورد کرد!!! – اما تعدادی از مدل‌های گیتار محصول برند «فندر»، که در میان آن‌ها دو نام : «جگوار» و «موستنگ» دیده می‌شود، در یادها مانده اند. «کرت کوبین» به دلیل علاقه‌ای که به این دو مدل گیتار داشت، به شرکت «فندر»، گیتاری که تلفیقی از هر دوی این‌ها بود سفارش داد. از آن‌جایی‌که «کوبین» از طرح های اولیه شرکت رضایت نداشت، خودش این گیتار را طراحی کرد و از شرکت خواست گیتاری بر مبنای طراحی خودش بسازد. این گیتار که نام تلفیقی «جگ-استنگ» بر آن نهاده شد، تنها در مراسم خاص و به دلایلی خاص از سوی «کوبین» مورد استفاده قرار می‌گرفت. پس از مرگ این اسطوره پانک راک، این گیتار به «پتر باک»، نوازنده گروه «R.E.M» داده شد.

ای اس پی اکسپلورر متعلق به «جیمز هتفیلد»

با وجودی‌که «جیمز هتفیلد» گیتارهای مختلفی از برند «اکسپلورر» را در اجراهایش مورد استفاده قرار داده است، اما مدل «ای‌اس‌پی» از این شرکت که در تور «…و عدالت برای همه» توسط او برای نواختن مورد استفاده قرار گرفت، به شکل گسترده‌ای در یادها باقی مانده است. پس از این‌که این گیتار چند بار آسیب دید، «جیمز هتفیلد» دیگر از آن استفاده نکرد تا این‌که، در آهنگ «آدم‌کشی و رستگاری» برای آخرین البومشان «مرگ مغناطیسی» دوباره با ان نواخت. این گیتار «اکسپلورر» سفید، یکی از به یادماندنی‌ترین ماد‌های «متالیکا» است که در اجراهای زنده ان‌ها همواره وجود داشته است

گیتار ساخت شرکت «همر» پنج‌دسته‌ای متعلق به ریک نیلسن

جایی که قرار باشد از گیتارهای چند دسته‌ای صحبت کنیم، هیچ مدل دیگری توان رقابت را با مدل پنج تایی از برند «همر» متعلق به «ریک نیلسن» این هنرمند راک آمریکایی  نخواهد داشت. وقتی برای اولین بار گیتارهای دو دسته‌ای به دنیای موسیقی وارد شد، می شد پیش بینی کرد که تعداد گیتار‌هایی که در یک ساز تلفیق می شوند افزایش خواهد یافت. هرچند مسخره به نظر می رسد، اما به هر حال باید این گیتار را بزرگترین نماد برای گیتارهای چند دسته‌ای دانست.

«ماشه» متعلق به «ویلی نلسن»

نام این گیتار از روی اسبی که در چندین فیلم وسترن از «روی راجرز» حضور داشته، برداشته شده است. این گیتار آکوستیک «مارتین ان ۲۰» را «ویلی نلسن» در سال ۱۹۶۹ خرید و از ن زمان تا به امروز همراه همیشگی‌اش است. هرچند «ماشه» در طول سال‌ها آسیب های فراوانی دید و ترمیم شد، اما سوراخی که در قسمت میانی و درسمت راست ان دیده می‌شود، کاملا مشهود است. «نلسن» جمله مشهوری دارد که گفته: ” هر وقت «ماشه» دیگر نباشد، من بازنشسته خواهم شد.”

«ماشین صدای زه ساز» ساخت شرکت «گرش» متعلق به «بو دیدلی»

بارها از آن به نام «گیتار مستطیلی» نام برده است. این گیتار «بو دیدلی»، به اولین روزهای پدید آمدن موسیقی راک تعلق دارد. در ولین روزهای راک و بلوز، این هنرمند  تاثیر گذار این سبک‌ها، از گیتارهای مستطیل شکل ساخت شرکت «گرش»، در سال ۱۹۵۸ استفاده می‌کرده است. بنا به گفته خود «دیدلی»، پس از این‌که کشاله رانش در یکی از اجراها در حالی که در حال پریدن به اطراف صحنه بود، با گیتار «گیبسون ال ۵» آسیب دید، تصمیم گرفت از گیتاری کوچکتر که قابلیت حمل راحت‌تری دارد استفاده کند. هرچند معلوم نیست که گوشه‌های تیز مستصیلی این نوع گیتار چه‌طور می‌توانست نسبت به سایر انواع گیتار کم خطر تر باشد.

«ابر» متعلق به «پرینس»

این شکل گیتار که اولین بار در سال ۱۹۸۵، توسط نوازنده عود «دیوید روسان» سفارش داده شد، به طور مشخص در فیلم «آسمان ارغوانی» با حضور «پرینس» برجسته شد. هرچند طرفداران او ممکن است بر سر گیتاری که نماد «پرینس» باشد اختلاف نظر داشته باشند، ولی شکی نیست که «ابر» جایگاه ویژه‌ای در میان تمام دیگر گیتارهای او دارد.

گیتار «Black Kaoss» ساخت شرکت «Mason» متعلق به «مت بلیمی»

نوازنده و رهبر گروه «میوز»، از سال ۲۰۰۶ این گیتار را به همراه دارد. در واقع بیش از  طنین خوب و جلوه‌های ویژه صوتی منحصر به فردی که «بلک کی‌آس» با خود دارد، این رنگ مشکی و مات جذاب آن است که آنرا تبدیل به برندی ماندگار برای «مت بلیمی» کرده است. در ضمن «جان پاول جونز»، نوازنده سابق گیتار بیس گروه «لدزپلین» نیز چنین گیتاری دارد.

گیتاری با نوشته « بی‌خانمان‌ها را مجهز کنید» متعلق به «تام مورلو»

او هنگامی که در عضویت گروه «Rage Against the Machine» بود اولین بار از این گیتار سفارشی استفاده کرد. بنا به گفت خودش این لعنتی‌ترین گیتار تمام دوران بود و همه‌ چیزش بد کار می‌کرد. اما خودش توانست آن‌را طوری سفارش دهد که همان صداهایی که می‌خواست از آن در بیاورد.

گیتار «نقطه هدف»، متعلق به «زک وایلد» 

وقتی «زک وایلد»، تور کنسرت هایش را با «اوزی اوزبرن» شروع کرد، می‌دانست که نمی‌تواند تنها از گیتار «گیبسون» کرم رنگ خود استفاده کند. چرا که در این‌صورت خیلی شبیه مدلی می‌شد که «رندی رودز»، عضو قبلی گروه که او جانشینش شده بود از آن استفاده می‌کرد. «وایلد» در این باره می‌گوید که پس از دیدن یک پوستر از فیلم «سرگیجه» اثر «آلفرد هیچکاک»، ایده ساخت چنین گیتاری به شکل نقطه هدف تیراندازی به ذهنش رسید و بعد این گیتار ساخته شرکت «گیبسون» تبدیل به نماد او شد.

گیتار بیس «تبر»، متعلق به «جن سیمونز»

حتی اگر گروه «کیس» را دوست نداشته باشید، نمی‌توانید منکر این شوید که آن‌ها، یکی از بهترین گروه‌ها در اجرا و ساخت فضاهای زنده هستند. بسیاری از طرفداران «کیس»، ترجیح می‌دهند که به‌جای نشستن در خانه و گوش دادن به آلبوم‌هایشان، در کنسرت های این گروه حضور پیدا کنند. همین گیتار بیس که به شکل «تبر» است و توسط «جن سیمونز» نواخته می‌شود، به خوبی حق مطلب را درباره آن‌ها ادا می‌کند. شاید  این ایده در ابتدا کمیاحمقانه به نظر برسد، اما هیچ گروه دیگری مانند آن‌ها نتوانسته این‌گونه در یادها بماند.

گیتار «سیاه قدیمی»، متعلق به «نیل یانگ» ساخت کمپانی گیبسون

این هنرمند، حدود چهل سال از این گیتار استفاده کرده است و تقریبا حتی در تمام ضبط‌های استودیویی، همراهش بوده است.  «یانگ» این مطلب را تایید کرده که به دلیل وزن بالای این گیتار، دچار کمر درد شده است اما همچنان به استفاده از آن ادامه می‌دهد. کمتر نوازندگانی هستند که این‌چنین به ساز خود علاقه و تعصب داشته باشند.

گیتار بیس «هوفنر»، متعلق به «پاول مک‌کارتنی»

بدون شک این گیتار بیس ویولون شکل که توسط «پاول مک‌کارتنی» نواخته می شد، به یادماندنی‌ترین ساز در میان گروه «بیتلز» است. گفته می‌شود «مک‌کارتنی» عاشق شکل متقارن این گیتار بوده است و همیشه در تمام تور‌های کنسرت «بیتلز» و حتی بعد از آن با این گیتار می‌نوازد.

گیتار خالخالی پرنده‌شکل، متعلق به «رندی رودز»

عضو سابق گروه «بلک سبث»، که از ابتد با «اوزی اوزبورن» همراه بود و در سال ۱۹۸۲ به شکلی تراژیک از دنیا رفت، با گیتار محبوبش به یاد می‌آید. این گیتار ساخته دست «کارل سندووال»، گیتار ساز معروف و متبحر است.

گیتار «قرمز خاص» متعلق به «برایان می»

نوازنده نامدار گروه «گویین»، این گیتار را به همرا پدرش در سال ۱۹۶۳ ساخت که بیشترش با چوب طاقچه بالای شومینه خانه‌شان ساخته شد. «می» با کمی تغییراتی که بر روی «قرمز خاص» بعد‌ها انجام داد، همچنان از آن در کنسرت‌هایش استفاده می‌کند.

گیتار «فرانکشتاین» متعلق به «ادی ون هالن»

وقتی «ادی ون هالن» تصمیم داشت تا صدای گیتار «گیبسون» را با بدن‌ای از گیتار «فندر» در هم بیامیزد، آن‌چه خلق شد، «فرانکشتاین» بود. او خودش این هیولای دست ساز را ساخت و سال‌ها است همه‌جا او را همراه خود می‌برد.

گیتار «پسر پیر» متعلق به «تونی آیومی»

این گیتار از اولین انواع گیتار‌های شرکت «گیبسون» به شکل «اس» و «جی» است که در زادگاه پدرخوانده موسیقی متال، «تونی آیومی»، در بیرمنگام ساخته شد. با این وجود، همچنان در کنسرت‌ها و تور‌های «بلک سبث»، «آیومی» را در حالی نواختن این گیتار میبینیم که همچنان کیفیت خود را حفظ کرده است.

گیتار «خط هواپیمایی» متعلق به «جک وایت»

گیتار مدل «خط هوایی»، یکی از سه گیتاری است که «وایت»، به هنگام همراهی با گروه «وایت استرایپس» از آن استفاده می‌کند و دیگر معلوم شده درست همراستای موسیقی گروهش، برای نمایشی کردن موسیقی‌شان است. این گیتار بسیار ارزان قیمت، بنا به گفته «وایت» به این دلیل از سوی او مورد استفاده قرار می‌گیرد که نشان دهد، برای یک اجرای خوب، لازم نیست حتما گیتاری نو و درجه یک داشته باشی.

گیتار «میکابر»، متعلق به «کیث ریچاردز»

گیتار زرد رنگ «فندر» نوازنده گروه افسانه‌ای «رولینگ استونز»، تقریبا توسط «کیث ریچاردز» شناسانده شد. نام این ساز برگرفته از یکی از شخصیت‌های داستان «دیوید کاپرفیلد»، اثر «چارلز دیکنز»، به نام «آقای میکابر» است. این ساز به این مشهور است که «ریچاردز»،  شش سیم این گیتار را در اورد و در عوض با دو زوج سیم آهنگ‌هایی نظیر «شکر قهوه‌ای» را نواخته است.

گیتار ساخته «جان مونتری» متعلق به «جیمی هندریکس»

این گیتار به یک دلیل خیلی خاص در این لیست قرار گرفته است: آن‌هم این‌که، چگونه عمرش به پایان رسید. در واقع جناب «هندریکس»، در یک فستیوال در سال ۱۹۶۷، بعد از اجرای آهنگ «وحشی»، زانو زد و این گیتار را به اتش کشید و این‌گونه، یکی از به یادماندنی‌ترین صحنه را در تاریخ موسیقی راک رقم زد.

گیتار «جیدی» متعلق به «انگس یانگ»

 گیتار ساخت کمپانی «جیدی»، یکی از مشخصه‌های بارز «یانگ» است. گیتار نوازنده گروه «ای‌سی / دی‌سی»دارای پیچ‌هایی درخشان بر روی بدنه قرمز رنگ و زیبایش است. ای گیتار طوری با «انگس یانگ» عجین شده است که او را بدون وجود آن بر روی صحنه نمی‌توان تصور کرد.

گیتار «لس پاول» متعلق به «جیمی پیج»

اگر بخواهیم منصف باشیم، باید تمام گیتار‌های متعلق به «جیمی پیج» را خاص‌ترین گیتار‌هایی ینامیم که یک نوازنده با آن‌ها شناخته می‌شود. اما این میان، گیتار «لس پاول استاندارد» محصول کمپانی «گیبسون»، چیز دیگری است. بر خلاف بسیاری از ساز‌های این لیست، این ظاهر این گیتار نیست که آن‌را خاص و به‌یادماندنی کرده است. بلکه در واقع آن‌طوری که نوازنده شان موسیقی اعجاب اورش را در گروه «لد زپلین» می‌نوازد، باعث شده تا در یادها بماند.