نقد هفته / کی روش ارزان حساب کرد… / برند ملی ما، برند فردی کی روش / یادداشت سردبیر دنیای تبلیغات امیرحسین نوریان

دنیای تبلیغات- از این پس شنبه هر هفته در ستون “نقد هفته” در روزنامه وزین فرصت امروز، تحلیل هفتگی سردبیر دنیای تبلیغات را بخوانید. این هفته امیرحسین نوریان به کی روش و برندش پرداخته است:

برند فردیِ کی روش، برند ملیِ ما…

غرورمان چند؟

بازی های جام ملت های آسیا برای ما تمام شد و تنها خاطره بردهای پیاپی تیمِ”کارلوس کی روش” در جام و صعود با سه برد بدون گل خورده ماند و البته حذف غرور آفرینمان که بعد باخت سرمان را بالا گرفتیم. اینکه چطور برای اولین بار جنگیدیم و رشادت کردیم و از داشتن چنین تیمی کیف کردیم. اما به داور خیلی لعنتی و شانسمان در پنالتی ها باختیم. اما مهم تر از اینها، شکست پیاپی سه تیم عربیِ حاشیه خلیج فارس بود که همیشه به وقتش، روح و روانمان را بد جوری آزار داده بودند. یا کره جنوبیِ استرس آور که پیش از “کی روش” همیشه دعا می کردیم با آبرو ریزی از آنها نبازیم. اما کی روش غرور ملی مان را در فوتبال به ما برگرداند و چه مربیان داخلی خوششان بیاید چه نیاید، از خیلی از آنها با غیرت تر، متعصب تر و ایرانی تر است. حقیقتش این است که روحیه ایرانیِ مدرن و قدرتمندی دارد. روان شناس و جامعه شناس خوبی است که از لازمه های هر برند فردی است. علاوه بر اینها، کی روش گردن کشی می کند و کری می خواند که ایرانیان عاشق این کارها هستند. که اساسا یکی از اصلی ترین دلایل علاقه شان به عابدزاده و فوتبال و پروین، همین لات بازی های جذاب (به معنای خوبش!) است که کی روش در بسته بندی مدرن، و از نوع باکلاسش را با چاشنی غرور ملی به جای سرخوردگی های قبلی در ابعاد جهانی اش ارائه کرده است. یعنی حواشی جذابش، حتی اگر ببازیم هم در نهایت به کیف و غرورتبدیل می شود. این که بعد از مدت ها به جام جهانی رفتیم و آرژانتین و بِرندِ فوتبالی اش را به چالش کشیدیم. که اگر پنالتی روی اشکان دژاگه را گرفته بود شاید برده بودیمش. وقتی مربی کره جنوبی پیش از جام جهانی فضای ترس و وحشت ایجاد کرده بود و داده بود عکسش را در اتاق تک تک بازیکنان ما چسبانده بودند، “کی روش” گفت پاسخش را در زمین می دهد. و وقتی او را برد، رفت پیشش و با علامتی پاسخش را داد. این جذابیت ها، خاصیت برند فردی است. که به مخاطبش شعفی فراتر از انتظار آن محصول یا خدمت را می دهد و تفاوت ارزشش به همین پوز دادن مخاطب و مشتری اش است. که کیفیت اش، کیفِ مشتری اش است و ارزشمند. این است که اگر “کی روش”، دستمزدش زیاد است و خواسته هایش بالا حق دارد. که حرفه ای است و مهم تر از آن برند است. برندش آنقدر قوی و قدرتمند است که گاهی فدراسیون با تمام قدرت و عظمتش، زیرْ برندش می شود و آن را زیر سایه خود حمایت می کند. تمام غروری که “کی روش” به تک تک آدم های این سرزمین بخشیده، از صعود به جام جهانی و له کردن مداوم کره و حالا این سه برد پیاپی و حتی آن باخت مردانه و جانانه چند تومان می ارزد؟ خوشحالی یک ملت چند تومان می ارزد؟ کیف خاطره و غروری که در تاریخ ثبت می شود چطور؟ اصلا غرور ملی مان چند؟ این ها ارزش ویژه برند فردیِ “کی روش” است که غرور ملی مان را در پی داشته. مقایسه کنید حال و روز امروزمان را با چند سال پیش. که از یک هفته قبلش صدا و سیما عاجزانه از مردم می خواست برای تیم ملی مان دعا کنند. که حقیقتش می ترسیدیم و نگران غرورمان بودیم. که مبادا تحقیر شویم. حالا اما در همین بازی ها همه ناراحت بودند که چرا عربستان حذف شد و به ما نخورد. که حالا با برند “کی روش” و “برند ایران”، انتقام دوران بی برندی مان را بگیریم. تعارف که نداریم، این مردِ خوش قیافه و خوش پوش که یقه بازش همیشه رگ های غیرت روی گردنش را نشان داده و همان داور لعنتی جرات نزدیک شدن بهش را نداشت،  تیم و تصویری فراتر از واقعیتمان ارائه کرده است. “گابریل گارسیا مارکز” معتقد است که هر تیم ملی نماینده ای از مردم و جامعه آن کشور است. پس به نظر می رسد بیشتر این تیم، تیمِ “کی روش” بود تا تیم ما. و اِلا تیم ما در برابر آرژانتین و عراق شبیه جامعه ما نبود و خیلی آرمانی تر و رویایی تر بود. بعد از “کی روش” فهمیدیم و ما یوزِ ایرانی هستیم و تصویرش را زدیم بر روی لباسمان. این ها در ابعاد فردی، اجتماعی، ملی و بین المللی اش خیلی ارزشمندند. قیمت ندارند. “کی روش” غرور ما و برند خودش را خیلی هم ارزان حساب کرده با ما! اگر قدرش را بدانیم…