دنیای تبلیغات – در برخورد با “ماهی و گربه” بیشتر از آن که با یک درام خونریزانه ترسناک روبرو باشیم با اثری تجربه گرا روبروییم که سعی دارد با بازیهای فرمی بیش از حد فقط و فقط توانایی کارگردان را در گرفتن پلان-سکانس های طولانی نشان دهد.
به گزارش خبرگزاری میزان چندی است گروه سینمایی “هنر و تجربه” با بودجه ویژه ای که به آن تعلق گرفته شروع به کار کرده است. این گروه سینمایی درست به مانند گروههایی نظیر آسمان آبی یا طرح اکران آزاد ویژه فیلمهای مخاطب خاص که محمد درمنش قیمومیتش را برعهده داشت الویتش را بر اکران آثاری قرار داده که به دلایل مختلف نمی توانند با اختصاص سرگروه سینمایی روی پرده بروند.
با این حال برخلاف طرحهای قبلی، “هنر و تجربه” یک ویژگی متمایز دارد و آن هم بودجه ویژه ای است که برای تبلیغات فیلمهای این گروه صرف شده است. دقیقا به همین دلیل است که روزی نیست روزنامه های معتبر را ورق بزنیم و اثری از آگهی های نیم صفحه یا یک چهارم صفحه این طرح نبینیم. البته که این گروه سهم مهمی را هم برای تخصیص بنرها و بیلبوردها اختصاص داده که اقدامی است بجا.
این فرم است که حرف اول را می زند
یکی از نخستین آثاری که به صورت جدی در این گروه در حال نمایش است و البته بر سر اکران آن نیز تبلیغات فراوانی صورت گرفته است فیلم “ماهی و گربه” است. فیلمی که درانواع و اقسام جشنواره های خارجی حضور داشته و براساس الگوی ساختاری فیلم هایی از جنس “فیل سفید”(پابلو تراپرو) تولید شده است.
آنچه در مورد این فیلم حائز اهمیت است نگاه تجربه گرای سازنده آن است که بیشتر از آن که بر روایت متمرکز باشد بر فرم تکیه کرده! کارگردان فیلم هم ابایی از این نداشته که از الویت فرم بر محتوا حرف زده و اصلا این را بگوید که ابتدا فرم “ماهی و گربه” به ذهنش آمده و بعد سراغ پیدا کردن داستان آن برای آن رفته است.
کدام اسلشر؟ کدام هارور؟
همین مساله است که باعث شده برخلاف آنچه به این فیلم نسبت می دهند و آن را یک اسلشر یا هارور می نامند در برخورد با “ماهی و گربه” بیشتر از آن که با یک درام خونریزانه ترسناک روبرو باشیم با اثری تجربه گرا روبروییم که سعی دارد با بازیهای فرمی بیش از حد فقط و فقط توانایی کارگردان را در گرفتن پلان-سکانس های طولانی نشان دهد.
این در حالی است که در رپورتاژهای خبری که برای این فیلم در نشریات مختلف به انتشار میرسد به جای تکیه بر این تجربه گرایی، توصیفاتی را برای فیلم به کار می برند به شدت غیرواقعی و بی ربط با فیلم.
“یک فیلم عجیب و جذاب و شوم” ، “فیلمی برای ترسیدن”، “اثری برای ترشح آدرنالین و لذت بردن از ناشناخته ها” و یا “هراسناک و دلهره آور”؛ اینها تعدادی از تیترهای مربوط به رپورتاژهایی هستند که برای کمک به فروش فیلم تدارک دیده شده اند.اگر بر پوسترهای فیلم و البته بیلبوردهای آن دقت کنیم هم بیشتر از همه فضای آثار هارور است که تداعی میشود.
خواندن این تیترها و دیدن آن پوسترها که بیشتر یادآور متن و تصاویر آنونسهای آثار دهه ۴۰ ساموئل خاچکیان است هیچ تطابقی با مضمون و ساختار فیلم ندارد. “ماهی و گربه” یک اثر فرم گرای آرام و تقریبا بدون تعلیق است و البته که این تکیه بر فرم بیش از همه مخاطب عام سینما را خسته خواهد کرد.
یکی از پوسترهای طراحی شده برای “ماهی و گربه” که تداعیگر فضایی رعب آور است!
آنچه هست را تبلیغ کنید نه آنچه مخاطب دارد
اینکه با تیترهای فانتزی مخاطبان را اغوا کنیم که به تماشای فیلم بروند و از آن سو مخاطب بعد از نیم ساعت از تماشای فیلم دریابد رودست خورده فقط و فقط به زدگی مخاطب نسبت به گروه سینمایی منجر میشود که این فیلم برای نمایش در آن استفاده شده است.
در نیت خیر بانیان گروه “هنر و تجربه” و تلاش شان برای نمایش آثاری که مدتهاست پشت خط اکران مانده اند شکی وجود ندارد. اما بهتر است برای کمک به رونق آثار این گروه ترسیمی درست و واقعی از فضای فیلمها به مخاطب ارائه شود.
سینمای فرم گرا در همه جای دنیا مشتریان خاص خود را دارد پس چه بهتر که برای تبلیغ آثار این گروه بر آنچه دارند تبلیغ شود نه آنچه به نظر میرسد بیشتر می تواند نظر مخاطب را به خود جلب کند.
