دنیای تبلیغات – الهه نیکو سرشت
سال ١٩٩۶ یک دختر به نام «امبر» در تگزاس امریکا ربوده شد و به قتل رسید؛ در شرایطی که اگر زودتر یک آگاهی جمعی وجود داشت برای پیدا شدنش یک همت همگانی برپا می‌شد و ممکن بود نجات پیدا کند… بعد از آن اتفاق مادر امبر تصمیم گرفت کاری کند که وقتی کودکی دزدیده می‌شود در کوتاهترین زمان همه باخبر شوند. به خاطر تلاش‌های این مادر قانونی تصویب شد که هرگاه بچه ای دزدیده شد، حتی از طرف یکی از والدین بدسرپرست خودش، با زنگ هشداری به اسم «اَمبِر اَلِرت» یا هشدارِ اَمبِر، به تمامی تلفن همراه‌ها در همان لحظه عکس، اسم، مشخصاتش و همینطور آدرس دقیقی که کودک ربوده شده ارسال شود، ایستگاه‌های رادیویی برنامه‌هایشان را قطع کنند، تلویزیون در لحظه برنامه‌هایش را قطع کند و تا قبل از اینکه کودک ربا حتی فرصت فکر کردن پیدا کند، همه از ماجرا با خبر شوند و کمک کنند…
چون چنین دردهایی فقط متعلق به آن خانواده نیست، قلب یک کشور را مچاله می‌کند… غم این حادثه وجود همه را پر می‌کند… همه آرزو می‌کنند کاش از آنها کاری برمی‌آمد… هشدار امبر برای همین است، برای اینکه از دقایق اول ماجرا بشود از همه مردم کمک گرفت… که این غمِ عمومی به همت عمومی تبدیل شود و مثل ماجرای بنیتا پایانش اینطور تلخ نشود… هنوز حال مردم بابت آنچه بر سر آتنا گذشت جا نیامده بود.
نمی‌شود آرزو کرد کاش هرگز دیگر اینجور اتفاق‌ها نیفتد که جامعه پر از بیمار است! ولی کاش ما هم اینجا مث اَمبِر اَلِرت، هشدار بنیتا را داشته باشیم… کاش این اتفاق جدا از درسی که برای هر مادر پدری که خبر را شنید داشت، تأثیری هم بر قانون بگذارد… روزانه این همه اس‌ام اس تبلیغاتی و تیزر می‌آید… کاش اینجور وقت‌ها از طرف نیروی انتظامی یک دعوت عمومی برای مردم بیاید که الان اینجور دلشکسته و مستأصل نباشیم… این غم فقط وقتی در دل‌هایمان آرام می‌شود که از دردش برای درمانِ موقعیت‌های مشابه کمک گرفته باشیم و برای بقیه فرزندان وطنمان کاری کرده باشیم…
کمک کنیم بنیتا آخری باشد.
منتشر شده در روزنامه ایران – ۵ مرداد ۱۳۹۶
