دنیای تبلیغات – بهاریه – علی معلم- آدمیزاد به امید زنده است. این را قدیمی ها می گفتند. سالی که گذشت سال پر هیاهویی بود از وقایع تلخ و شیرین برای همه ما. برای بعضی ها سال شیرینی بود و برای برخی سالی تلخ. اما گذشت. لب تنور گذشت و شب سمور گذشت. این قانون هستی است. پرسش اصیل اما هنوز باقی است. نقش هریک از ما و شما و در نهایت جامعه ایرانی در وقایعی که بر ما می گذرد چیست؟ مسولیت های فردی و گروهی و اجتماعی ما تا چه میزان بر خوشی و نا خوشی حال و احوال سالیان زندگی ما تاثیر دارد؟ به چه میزان کار را باید به سرنوشت و تقدیر ازلی ابدی سپرد؟ آیا حاکمیت نسبی ما بر سرنوشت ما انکار شدنی است؟ آیا صداقت، نیک اندیشی، حق طلبی و حق خواهی، ایمان به هستی بخش، نیکوکاری و بردباری، هوشمندی و درایت، نوع دوستی و انسانیت، در لحظه لحظه زندگی ما جاری است؟ کلاممان پاک است؟ نیت مان صالح است؟ از ریا کاری پرهیز می کنیم؟ بخل و حسد را کنار گذاشته ایم؟ به حق خود قانع ایم؟ دنیا را صرفا برای منفعت خود نمی خواهیم؟ و…
بیاییم برای سال نو برای همه دعا کنیم، برای کشورمان، برای کودکانمان، برای گسترش عدالت، برای پرهیز از ریاکاری، برای گریز از فساد معنا، برای زندگی پر از آرامش و صلح، برای همه ساکنان زمین.
خدایا حال ما را به بهترین حال مبدل کن و قلب مار ا از بهترین نیات و آرزوها مملو کن.
علی معلم- سینما گر
